Harðangur....

Ég var svo heppin að eiga ömmu sem var mikil föndurkona.

Fjóla amma var listamaður, sjálflærð. Já hún kenndi sjálfri sér flest allt sem hún kunni.

Hún kenndi mér að hekla, sauma, prjóna og sauma út. Mig langaði alltaf að læra harðangur og ætlaði að biðja ömmu um að kenna mér hann. Því miður varð aldrei neitt úr því þar sem hún lést áður en ég komst til þess að biðja hana um það. Það var reyndar margt fleira sem ég hefði viljað læra af henni.

Ég var svo heppin að ég fann bók sem kenndi harðangur í Skólavörubúðinni. Ég hafði mjög gaman af því að prufa mig áfram og lærði mikið af bókinni.

Síðan þá hef ég saumað nokkur stykki. Dúkurinn sem er á myndinni hér fyrir ofan er eftir dúk sem amma saumaði þegar ég var lítil eða áður en ég fæddist. Ég saumaði þrjá alveg eins einlita dúka sem ég gaf systir hennar mömmu og dætrum hennar í jólagjöf fyrir nokkrum árum. Stærsta stykkið sem ég hef saumað er dúkur sem ég gaf mömmu og hún notar á borðstofuborðið.

Græni dúkurinn er fyrsti dúkurinn sem ég saumaði og gaf mömmu. Ég hugsa að hann sé um 40 cm x 40 cm. Það er ekki alltaf að marka stærðina sem gefin er upp í uppskriftunum. Stærðin fer eftir grófleika javans eða efninu sem notað er.

Nóg um harðangur í bili.

Þangað til næst....

 

Athugasemdir

[Ása Hildur Guðjónsdóttir, 1.6.2008 kl. 00:19]

Flottir dúkar hjá þér. Þú ert nú meiri handavinnusnillinn

[Gunnhildur Inga Rúnarsdóttir, 2.6.2008 kl. 16:46]

Takk fyrir það Ása.