Léleg þýðing

Mér blöskrar alveg hvernig þessi frétt er unnin.

Það hefur greinilega alveg gleymst að yfirfara þýðinguna á þessari frétt.

Hið rétta er að 6 manns létust í flugslysinu þrjú börn, faðir þeirra og tveir aðrir. Ekki sex börn eins og segir í fyrirsögninni. Þau voru á leiðinni til að halda upp á þakkargjörðarhátið en ekki á heimleið.

Með von um betri vinnubrögð.

Sex fórust í flugslysi

Léleg vinnubrögð.

Er farið yfir fréttir áður en þær eru birtar á mbl.is?

55,5 milljarðar fyrir 2 milljónir argentísk pesó.

Tók mig 2 mínútur að finna síðu sem reiknar pesó í krónur. Las annað úr niðurstöðunni.  

Takið ykkur á mbl.is

Enginn vildi kaupa meinta mynd af Marilyn

Svakalegt

Það er rosalega óþægilegt að vakna upp við jarðskjálfta. Ég vaknaði upp við 6,4 á norður eyjunni fyrir mörgum árum, stóð bara hálfsofandi í hurðaropi bölvandi skjálftanum því mér fannst hann vera endalaus. Ég ekki ímyndað mér 7,4!

Ég vona bara að meiðsli á fólki séu minniháttar.

Glerbrot um allt húsið

Snúður og teygjan....

Hann Snúður á alveg nóg af dóti og er duglegur að leika sér með það. Ef hann kemst í færi við hárteygju verður hann himinlifandi. Honum þykir ekkert skemmtilegra að leika sér með þær.

Í gær fórum við að leika okkur að gamalli teygju, ég skaut henni út í loftið og hann á eftir. Nei, ég skaut honum ekki út í loftið, bara teygjunni. Það er augljóst að Snúður er ekki hundur þar sem ég þarf að sækja teygjuna til að skjóta henni aftur. Hann situr bara á rassinum og horfir á mig. Meira, skjóttu aftur. Þegar ég nennti ekki að skjóta og sækja, já ég veit það hann ræður, hélt hann bara áfram að leika sér að teygjunni.

Í gærkvöldi fann ég svo teygjuna á gólfinu, rennandi blauta og reyndar bara pínu hluta af henni. Ónei, ætli hann hafi étið restina af teygjunni. Ég varð pínu áhyggjufull en það virtist í lagi með Snúð svo ég hugsaði ekki meira um það. í morgun heyrði ég hann svo kúgast og æla. Það er ekkert nýtt, svona hreinsa þeir sig. Þegar ég fór fram til að hreinsa upp eftir hann sá ég restina af teygjunni í bland við hárin sem hann hafði ælt. Vá hvað mér létti, en mikið rosalega er kötturinn minn ruglaður.

Hann fær ekki að leika sér með teygjur á næstunni.

Þangað til næst....

Fjólur og býflugur....

Ég var að koma frá því að setja í pottana sem mamma gaf mér til að hafa á bakvið hjá mér. Ég setti fjólur í þá, það kom ekkert annað til greina. Fjólur eru uppáhaldsblómið mitt.

Mamma var svo almennileg að hún keypti nóg af fjólum handa okkur báðum og fullt af mold einnig. Það eina sem ég þurfti að gera var að ná í þetta og fara með niður til mín. Snúður var mjög áhugasamur og hékk úti í glugga og fylgdist með mér setja fjólurnar í pottana. Það gekk bara vel og virtist hann bara vera sammála.

Þegar ég var svo búin að ganga frá öllu og fór út að vökva fékk Snúður að kíkja út. Hann tók tilhlaup og stökk á risastóra býflugu. Vá það urðu smá slagsmál. Ég tók hann upp svo hann yrði nú ekki stunginn og þurfti að hafa mig alla við svo ég missti hann ekki úr fanginu á mér. Hann slasað býfluguna svo mikið að hún geti ekki flogið og liggur bara í grasinu og titrar öll. Ég fór nefnileg út til að athuga með hana og þá mætti önnur býfluga af svipaðri stærð á svæðið. Núna er Snúður við svalahurðina og kvartar hástöfum yfir að fá ekki að fara út. Vá hvað ég er vond.

Ég held samt að hann hafi verið stunginn, ég virðist ekki mega klóra honum vinstra megin á hálsinum. Ég vona bara að hann sé svo fúll út í mig að ég megi ekki vera góð við hann. Þetta er reyndar ekki í fyrsta skipti sem hann slæst við býflugu. Mamma og litli bróðir björguðu einni frá honum uppi á verönd um daginn.

Kamakazi köttur.

Þangað til næst....

Snúður....

Snúður elskar þvottahúsið. Það er fullt af krókum og kimum sem hann getur smeygt sér um. Annars þykir honum ekkert skemmtilegra en að sitja fyrir framan vélina og fylgjast með þvottinum fara hring eftir hring eftir hring. Svo reynir hann að komast inn í vélina til að ná þvottinum. Frekar fyndið að fylgjast með honum, hann nefnilega kvartar við mann yfir því að komast ekki að þvottinum.

Nú er hann farinn að koma sér fyrir ofan á þvottavélinni og reynir að komast að þvottinum þannig. Hann lætur ekkert trufla sig. Hreyfir sig ekki þegar ég mæti með myndavélina til að taka myndir af honum.

Kvartar ekki einu sinni yfir að ná ekki þvottinum en reynir nú samt að teygja sig í hann eins og sést.

Ég gæti fyllt bloggið af sögum og myndum af honum Snúð en læt þetta duga í bili.

Þangað til næst....

Eldrauður....

Gærdagurinn var nú bara með þeim betri.

Það leit allt út fyrir að hann yrði bara einn af þessum venjulegu dögum. Svo kom pósturinn inn um lúguna. Hmm, bréf til mín frá Happadrætti Háskólans. Getur verið að ég hafi unnið á miðann minn. Jú viti menn, ég vann smávegis og þetta var tilkynning um að vinningurinn hefði verið lagður inn á banka hjá mér. Jibbý, þetta er í annað skipti sem ég vinn á þennan miða og sama upphæðin og ég vann síðast.

Dagurinn varð svo bara betri, litli bróðir kom heim á eldrauðum300 hestafla Ford Mustang GT. Ég rétti fram höndina litli bróðir settist í farþegasætið og svo var farið á rúntinn. Ókei, ekki alveg á rúntinn enda erfitt í umferðinni seinni partinn á fimmtudegi. Ég fór út í búð og keyrði löngu leiðina heim. Fékk eiginlega ekki tækifæri til að gefa í þar sem það var einhver auli á sunnudagsrúntinum á vinstri akrein.

Geðveikur bíll, nú er bara að koma sér í mjúkinn hjá pabba og litla bróðir svo maður fái að keyra hann sem oftast.

Þangað til næst....

Afneitun....

Ég heyrði viðtalsþátt á BBC World í gær á leið heim úr vinnunni í sambandi við þessi mál. Þar kom fram að ein af ástæðunum að þetta viðgengist, þ.e. enginn virtist vita neitt fyrr en atburðirnir komu fram í dagsljósið og þá kæmi fólk fram og segðist hafa vitað að ekki væri allt í lagi þarna, ætti rætur sínar að rekja til seinni heimstyrjaldarinnar.

Á þeim tímum var algengt að fólk færi með kjaftasögur í nasistana um nágranna og vini til þess að fá verðlaun, oft á tíðum bara af því að það hafði horn í síðu einhvers. Afleiðing þess væri að fólk skipti sér ekki af málum annarra og vildi helst ekki þekkja nágrannana sína.

Tæplega 63 ár eru síðan Seinni heimstyrjöldinni lauk og nokkrar kynslóðir. Ég er auðvita ekki dómbær á hvernig fólk hagar sér í daglegu lífi í Austurríki en er efins að þessi útskýring sé réttlætanleg.

Í þessum þætti var talað eins og Amstetten málið væri einsdæmi af Austurrískum sálfræðingi. Hann reyndi að gera lítið úr Kampusch málinu og nefndi ekkert konuna sem hélt dætrum sínum í haldi eftir skilnaðinn við manninn sinn.

Í því máli var einhver kona margbúin að kvarta við yfirvöld bæjarins yfir að eitthvað væri ekki í lagi hjá móðir stúlknanna og ekkert gert fyrr en hún hótaði að höfða mál á hendur þeirra sem sáu sér ekki færi á að athuga umkvartanir sínar.

Svo er ég forvitinn af hverju það voru félagsmálayfirvöld í Amstetten fóru í 21 skráða heimsókn á heimili Fritzl. Varla var það eingöngu út af þessum þremur ættleiðingum. Hvað á maður að halda.

Þangað til næst.... 

Kanslari Austurríkis óttast orðspor landsins

Ekki slæmur sonur....

Heyrði viðtal við Mike Hammond á BBC World í morgun.

Hann gerði þetta þar sem 88 ára gamall föður hans getur ekki farið á kránna einn, er hálfblindur gamli maðurinn. Hann er komin á heimili fyrir aldraða, fluttur í burt frá vinum sínum og er af þeirri kynslóð að ef hann átti fríkvöld var farið á kránna og drukkin 1-2 bjórar. Samkvæmt Mike vildi pabbi hans gjarnan fara á hverju kvöldi á kránna og Mike heldur bara ekki í við þann gamla. Ekki að sá gamli sitji á sumbli öll kvöld, heldur sækir kránna fyrir félagsskap.

Mike hafði samband við félagsþjónustu þar sem fæst fólk til að fara með þeim sem á aðstoð þurfa að halda í búðir og þess háttar. Þar var ekki í boði að fá félagsskap á kránna. 

Úr varð að hann auglýsti eftir félagsskap fyrir pabba sinn á pósthúsinu í bænum. Eftir að auglýsingin var birt í dagblaði eyddi Mike heilum degi í að svara í farsímann og heimasímann vegna fyrirspurna. Hann slökkti á farsímanum og tók heimasímann úr sambandi klukkan 5 þann daginn. Var búin að fá nóg.

Mike segist hafa fengið um 15 alvöru umsóknir, að lokum komu þrír til greina. Mike fór með pabba sinn og tvo af umsækjendunum á kránna, sitt í hvoru lagi, til að athuga hvort þeir kæmu til greina. Jú, pabba Mike líkaði vel við þessa tvo og fer nú á kránna 1 kvöld í viku með syninum og skipta svo nýju vinirnir hinum kvöldunum á milli sín.

Mér þykir hann Mike Hammond nokkuð góður að gera þetta fyrir pabba sinn.

Þangað til næst.... 

Á launum við sumblið

Af sjálfvirkum vekjara....

Ef væri ekki búið að gelda Snúð þá hefði ég farið allsnarlega með hann í morgun og "snip, snip".

Best að byrja á byrjuninni. Á laugardagsmorguninn klukkan 06:10 mætti sjálfvirki vekjarinn á svæðið. Vakna, vakna, vakna. Hann tók tilhlaup eins og venjulega og skellti sér á bringuna á mér.  Ég sneri mér á hliðina og ýtti Snúð í burtu. Þá fór hann á röltið, á mér. Sprangaði fram og aftur á mjöðminni á mér. Á endanum gafst hann samt upp og ég gat sofnað aftur. Húrra.

Ég fékk frið í gærmorgun, hann hefur líklega verið svo þreyttur eftir að vakna svona óguðlega snemma á laugardagsmorguninn.

Í morgun klukkan 05:30 fékk Snúður kast í glugganum á svefnherberginu. Starrarnir voru greinilega eitthvað spennandi og hann gat augljóslega ekki mænt á þá í gegnum eldhúsgluggann, stökk heldur upp í gluggann hjá mér með ógurlegum látum. Hann hefur nú gert þetta áður en í morgun er í fyrsta skipti sem ég hef farið á fætur og tekið hann úr glugganum.

Ég hugsaði mér gott til glóðarinnar en mundi svo að ég var búin að láta gelda ólátabelginn. Andsk....!

Þangað til næst....