Bláberjamó....

Ég fór í berjamó í gær. Hef ekki farið í háa herrans tíð. Man bara ekki hvenær ég fór síðast.

Ég og mamma ætluðum að fara næstu helgi, en það var svo gott veður í gær að við ákváðum að láta reyna á hvort ekki væru komin ber. Samkvæmt sérfræðingum var hægt að fara tína ber um síðustu helgi þar sem veðráttan hefur verið svo góð.

Við lögðum af stað uppúr tvö. Pabbi vildi koma með sem var fínt því að þá gætum við tínt meira.
Fyrsta stoppið var rétt fyrir ofan veginn þar sem beygt er inn að Skálafelli. Þar var nánast ekkert af krækiberjum en fullt af bláberjum. Þegar við fundum ekki fleiri ber ætluðum við að fara heim en keyrðum svo upp að Tröllafossi.

Þar var alveg fullt af berjum. Ég vildi endilega stoppa og tína meira og var fallist á það. Vá hvað var mikið af bláberjum, við tíndum álíka mikið og við Skálafellsafleggjarann á helmingi styttri tíma. Komum það seint heim að ég og mamma nenntum ekki að sulta í gærkvöldi. Ætluðum að sulta eftir vinnu í dag.

Þá var komið að því. Berin hreinsuð og vigtuð, tæp þrjú kíló. Ég gat haldið aftur af mér á meðan ég var að hreinsa berin og borðaði ekki nema tvö þrjú ber. Svo var stóri potturinn dreginn fram og berjunum og tæpum þremur kílóum af sykri hellt í hann. Allt látið malla í góða stund, alveg var lyktin yndisleg úr pottinum þegar þetta var búið að sjóða saman. Mmmmm. Æðislegt á bragðið. Blandan verður látin kólna í nótt til að athuga hvort hún hlaupi eitthvað. Ef ekki þá hitum við þetta bara upp á morgun og setjum hleypirinn í.

Ég talaði við Óla pönnukökumeistara, manninn hennar Ragnhildar frænku og hann samþykkti alveg að ég biði mér í pönnukökur og mætti með heimatilbúna bláberjasultu til að setja á þær. Ég veit að Sigþór og Bergþór verða mjög hrifnir af sultunni. Hún er nefnilega alveg æðislega góð.

Ég verð greinilega að sulta meira.

Þangað til næst....

 

Stafræn eða ekki....smá skoðanakönnun

Mig langar svo að vita hvernig myndavélar þið eigið og notið. Verið svo væn að taka þátt í þessu hjá mér. Ég er sjálf búin að svara.

Ég á bæði stafræna og filmu vél. Nota þá stafrænu aðallega þar sem það er svo hentugt að niðurhala myndirnar af minniskortinu í tölvuna og tæma svo kortið. Ég á helling af slide-filmu inni í ísskáp, bæði lit og svart/hvíta. Hef bar ekki komið mér til að nota hana. Það er svo askoti þægilegt að sjá afrakstur myndatökunnar strax.

Með fyrirfram þökk fyrir þátttökuna.

Þangað til næst....

Lightning McSnúður....

Ég er farin að hafa áhyggjur af Snúð. Hugsa að einkenni CKS sé að ágerast.

Ég er farin að kalla Snúð Lightning McSnúð. Hann hleypur fram og til baka um íbúðina, klessandi á allt sem fyrir honum verður. Hraðinn á kettlingnum er svakalegur. Ég veit ekki fyrr en hann er komin í fangið á mér, en fyrir augnabliki var Snúður inni í forstofu að borða.

Lightning McSnúður does it again.

Annars er ég að fara með krílið í bólusetningu á föstudaginn eftir vinnu. Aumingja hann. Hann fær þó líklega að sofa uppí hjá mér ef hann verður eins veikur og hann varð síðast.

Ég ætla líka að leita ráða hjá dýralækninum í sambandi við Drekatréð mitt. Hann Snúður hékk á einni greininni í gærkvöldi og hún sveigðist alveg niður í gólf. Aumingja tréð mitt. Ég er búin að binda greinarnar saman en bandið sem þær eru bundnar með vekur forvitni Snúðs svo hann lætur það ekki vera. Ef einhver kann ráð við að halda honum Snúð frá trénu, þigg ég það með þökkum.

Þangað til næst....

Hvað er þetta með bílbeltin...

Mér líður eins og ég sé nakin án bílbeltis. Skil ekki þessa vitleysu hjá þeim sem ekki setja á sig beltið.

Um að gera að hækka bara sektina meira. Er nú ekki betra að vera með bílbelti en að vera dauður.

Þangað til næst....

Sýndi vítavert gáleysi með barn í bifreiðinni

Verður maður ekki stundum að leika sér....

Ég rakst á mjög skemmtilega síðu fyrir nokkru sem heitir Tickle.

Þar er hægt að taka próf sem segja manni allt milli himins og jarðar um mann sjálfan. Alveg frá því hvort maður hugsi nógu vel um heilsuna til þess hvert partý þemað þitt er. Það þarf að skrá sig sem notanda, en þá kemst maður í öll þessi próf. Ég hef staðið mig að því að gleyma mér og taka próf eftir próf eftir próf.

Hún er að mestu til gamans þessi síða, en það er margt áhugavert sem kemur í ljós ef maður svara sannleikanum samkvæmt.

Þangað til næst....

Afmælið hans Bergþór....Snúður ekki sáttur

Hann varð þriggja ára í gær hann Bergþór frændi og var haldin hamborgaraveisla í tilefni þess.

Það var nánast allur maturinn kominn á borðið þegar ég kom. Alveg svakalega girnilegt. Afmælisbarnið var týnt, bara einhverstaðar úti að leika sér með stóra bróðir sínum honum Sigþóri. Þegar þeir komu inn hafði hann Sigþór meiri áhuga á afmælisgjöfinni hans Bergþórs en hann sjálfur. Þetta var ekki dót þannig að það er ekki furða.

Það voru humarhalar í forrétt og þegar þeir voru tilbúnir var boðið til borðs. Nammi, namm. Humarhalar með hvítlaukssmjöri og snittubrauð. Æðislegt. Afmælisbarnið settist við hliðina á mér þar sem hann vildi spiderman disk. Ég gaf honum fisk (humar) og fannst honum hann bara góður, borðaði reyndar helling af snittubrauði með bræddu hvítlaukssmjöri.

Síðan skellti maður sér í hamborgarann. Það var ógrynni af meðlæti. Grænmeti, svissaður laukur, sveppir og beikon. Já og líka ofnbakaðir kartöflubátar. Maður fékk sko nóg að borða. Bergþór vildi nú bara hálfan hamborgara með tómatsósu og hamborgarasósu, endaði á því að borða hálfan hálfan hamborgara. Fyrir þá sem ekki skilja s.s. fjórðung af hamborgara.  

Hann Bergþór er sko næturugla, reynir allt til að halda sér vakandi á kvöldin.

Þegar maturinn var búin fórum við kvenfólkið, ég, mamma, Anna og Ragnhildur að taka af borðunum. Á meðan dreifði karlpeningurinn sér um húsið og slappaði af. Nema reyndar Óli því hann fór með Sigþór í bað og var á leið til að svæfa hann. Ég reyndi mikið til að fá Bergþór til að fara upp í bað. Nei alltof mikið fjör niðri til þess.

Að lokum tókst það þó og ég henti honum í bað. Þetta er í fyrsta skipti sem ég hef sett hann í bað og hann beðið um að fá að fara uppúr. Hann var nú líka uppgefinn. Eftir baðið var farið í hrein nærföt, auðvita og svo í spiderman bol og stuttbuxur. Svo var farið upp í hjónarúm og lesið Herra Afmælisdagur. Eins og áður kemur fram reynir hann allt til að halda sér vakandi. Að lokum bað hann mig um að koma með sér inn í koju og liggja hjá sér. Sigþór var alveg steinsofandi og eftir mikla baráttu við sjálfan sig, sofnaði Bergþór.

Eftir að hafa setið smástund niðri í eldhúsi með mömmu, Önnu og Ragnhildi var haldið heim.

Snúður var sko ekki sáttur við að hafa verið einn heima nánast allan daginn, og fékk ég að finna fyrir því. Það var stokkið á mig og reynt að klifra upp með mér. Hann réðst á hendurnar á mér og reyndi að bíta mig, þegar það tókst beit hann virkilega fast. Fanturinn. Hann er auðvita bara með CKS á háu stigi. Ég hugsa að ég lifi það alveg af ef hann lagast með aldrinum.

Kisi var greinilega ekki búin að jafna sig í morgun. Hann reyndi að klifra upp með mér þegar ég var að fara í vinnuna og náði að gera lykkjufall í nælonsokkana í gegnum buxurnar.

Ég reyni að þrauka.

Þangað til næst....

Háalvarlegt, Snúður með CKS....crazy kitten syndrome.

Eg fann þessa grein þegar ég var að leita mér upplýsinga um kettlinga á netinu. Þetta er bara lýsandi fyrir Snúð, guði sé lof að ég á engin önnur gæludýr.

Vefsíðan er svo þung að greinin kemur hér fyrir neðan.

Kitten CKS

Crazy Kitten Syndrome

Are the symptoms of Crazy Kitten Syndrome (CKS) happening in your home? Read on to find out.

Tom Schreck

Editor's Note: Writer Tom Schreck, a novice in parenting kittens, shares this humorous plight with other kitten owners living with CKS kittens. He enlists the help of fictional veterinarian Claude Mebalz, DVM.

As I cleaned two pounds of clogged cat hair from my computer mouse recently, the phone rang. Maureen, my wife's teacher-friend, was calling and was clearly distraught. With a quivering voice, she spoke: "Our new kittens ... something just isn't right with them. ... They're, uh, unstable, unpredictable. ...

"Her voice broke and trailed off, but she gathered herself and continued: "The vet says he's seen it a million times and he's sorry, but there's nothing he can do. It's serious, and it may take a long time for them to get over it. They have something called CKS.

"Being somewhat of a freshman in the college of cat people, I had never heard of this disease and though Maureen was now racked in sobs, I anxiously asked: "CKS? What's CKS?

"Maureen sniffed back her tears and bravely said: "Our pets have Crazy Kitten Syndrome and there's no cure." Tragic indeed.

The more Maureen talked, the more frightened I became. My wife Sue and I had just adopted Lucky, our new kitten. Lucky was exhibiting some telltale CKS symptoms. I contacted world-renowned veterinarian and CKS expert Dr. Claude Mebalz to help me understand what our dear Lucky was going through.

As a service to CAT FANCY readers, let me share what I've learned from Dr. Mebalz. No cure exists for CKS yet but through knowledge comes understanding and through understanding there is always a glimmer of hope.

Does your kitten suffer from CKS? Look for these distinguishing symptoms in your kitten now.

Symptom No. 1: Violent Reactions to Inanimate Objects
One recent evening, our home was filled with terror and violence. Without warning, Lucky bounded into the living room, sliding across the hardwood floor until he braked in front of a pizza box.

Slowly, he rose, then became still, as he waited for the pizza box's next move. Before the box could muster a defense, Lucky sprang upon it. Rolling, tossing, slashing and flailing, Lucky led an all-out assault on the innocent box.

It was horrifying to witness. I can only imagine the psychological trauma that pizza box will relive for the rest of its life. "There's no telling the violence and havoc a CKS-stricken kitten can wreak. It goes beyond evil to intense zaniness, and it's not pretty for anyone involved," said Dr. Mebalz from his office at the Center for Kitten Ridiculousness in Harebol, Iowa.

"There's no calculating the loss of pizza boxes, plastic bags and bottle caps every year. It's staggering. After such trauma, these objects are almost never productive again, and they wind up being discarded from society like ... well ... like inanimate objects," he said.

Symptom No. 2: Annoying Adult Cats (Part A)
Most multicat households find a sense of balance as the years go by until CKS strikes and upsets the harmony. In my CKS-ravaged household, Wheezy and Elvis, our two adult cats, became targets of Lucky's wrath.

Wheezy, our 7-year-old rotund cat, happily enjoyed his sedentary lifestyle until Lucky arrived. Now, he has trouble walking across the living room without Lucky paratrooping off the dining room table onto his back. Lucky appears to be under the irrational belief that Wheezy is either an electric bull, like the one in the movie Urban Cowboy, or a 1000cc Harley-Davidson motorcycle.

Perceptions aside, Lucky hurls himself atop Wheezy nearly 100 times a day because he was born to ride or he is seeking free transportation to his food dish. I haven't figured this one out yet.

This type of behavior obviously creates some problems. Wheezy is a self-actualized cat who is quite secure in his identity. He does not believe he is, nor does he wish to be, Lucky's electric bull or a motorcycle. He enjoys his life as a cat. This disparity in perception has been cause of great conflict in our happy home.

Lucky's feelings seem hurt when Wheezy refuses to play the role of public transportation. Wheezy must remember what it was like to go through CKS because he seldom stays angry for long. Instead, he simply struts away like a hibernating bear that just had his winter nap shortened by two months. Wheezy is displaying maturity, Dr. Mebalz said.

"Older cats will often demonstrate sympathy for the CKS kitten and not retaliate. We are not sure if this is because of maturity or simply the sedating effect of Wheezy eating 6,000 calories a day and sleeping in excess of 23 hours per day," he said.

Symptom No. 3: Annoying Adult Cats (Part B)
Elvis, our 8-year-old cat, let Lucky know from the start he would not tolerate his ride-upons or having his tail used as a speed bag in a boxercise program. Taking on the role of mentor, Elvis taught Lucky two important lessons within the first half-hour of introductions:

1. Lucky, repeat after me, Elvis' tail is not a toy.
2. Always keep your left paw slightly higher to successfully block Elvis' powerful right hook.

Despite some minor negative feedback from annoyed older cats, Lucky and other CKS kittens seem to enjoy themselves most of the time.This area has been the center of Dr. Mebalz's research in the past decade.

"We've hooked up brain electrodes to measure the quantity of pleasure waves in CKS kittens while they are actively annoying larger, older cats. All our data points to the same conclusion they love it! More than anything else," he said.

Symptom No. 4: CKS Wind Sprints
Without cause, CKS kittens gleefully break into full-fledged wind sprints throughout the day. Several theories exist to explain this unusual phenomenon. But only one offers a long-range explanation.

"Cat sport psychologists believe kittens think if they work very hard they may qualify for the Cat Olympics to be held in India (Katmandu). These wind sprints, in the mind of the CKS kitten, are preparation for those games. Their rationalization is flawed, however, because there is no freakin' cat olympics. These little animals are really, really wacky," Dr. Melbalz said.

Symptom No. 5: Hallucinations
Lucky often has trouble with reality. Unfortunately for me, I am often the source of his hallucinations.

For some reason he views my ears as malformed potato chips that beckon to him to sneak up from behind while I'm deeply entranced in my 14th hour of cable television. Suddenly, I am roused by the sensation of mini-daggers piercing my ears. The only positive consequence is I can now hang my wife's earrings from various parts of my ears, displaying a 1980s retro punk look I'm sure will come back into vogue.

Mornings seem to be the peak times for Lucky's hallucinations. As I lie in bed trying to steal an extra 15 minutes of snooze time, dreaming of how much I love my job (hey, my boss reads CAT FANCY), Lucky takes flight and lands on my bed.

Through his aerial recognizance, he spies my leg and foot moving under my beloved comforter. His hallucinations, however, cause him to view my limbs as a terrible electric eel with an ugly head with five stubby tentacles. Determined to "save" me, Lucky heroically attempts to rid his world of this beast by repeatedly stabbing it in the head with his jagged claws until it relents, gets up and takes a shower.

Lucky displays other disturbing mental symptoms. His moods change as often as Cher changes costumes during a single performance. One minute, he joyfully prances on top of our buffet and playfully destroys irreplaceable family heirlooms. Then he will lovingly curl up on my chest to take a nap. Now what's up with that?

But here's the worst part. Lucky refuses to talk to us about his symptoms. I suspect he is sharing his plight with other disenfranchised CKS sufferers over the Internet on our computer when we're not at home. Who knows what they are scheming.

Perhaps I worry too much as a parent, not all together uncommon for those of us with CKS kittens. Dr. Mebalz, however, does console me with his belief that there is hope for the future.

"CKS is so prevalent we are not sure what exactly to do. Our early findings show symptoms seem to lessen after about 10 to 12 months for many CKS kittens," he said. "Of course, there are always relapses and flare-ups. In the meantime I recommend all family members get involved with support groups like KA Kittens Anonymous. Remember, the first step is always admit you are powerless."

Yes, so true. Powerless over a crazed and spastic kitten, I readily admit. For now, I'll learn to adapt and live with CKS. Time is on my side ... and wearing earmuffs on the couch isn't so bad.

Það er þá vonarneisti fyrir hann Snúð minn.

Þangað til næst....

Snúður, Sigþór, Bergþór og afbrýðissemi....

Það var mikil spenna sem myndaðist þegar Sigþór og Bergþór vissu að ég væri komin með kisu. Þeir komu í heimsókn og urðu alveg dolfallnir af Snúð. Þeir eiga reyndar líka kisu sem heitir Skuggi, en þeir fengu hann ekki fyrr en hann var orðin 7 mánaða og verður hann þriggja ára nú í Júlí (að ég held). Þau voru því ekki skrítin viðbrögðin sem þeir sýndu við að sjá þetta littla kríli, rétt 7 vikna. Bergþóri fannst hann algjört krútt og Sigþór sagði að Skuggi gæti nú alveg verið pabbi hans. Þeir eru svo skemmtilegir bræðurnir.

Þeir vildu auðvita leika sér með Snúð en hann var ekkert hrifinn af því. Þeir eru vanir mikið stærri ketti og kunna ekki að meðhöndla svona lítið kríli.

Þarsíðustu helgi komu bræðurnir í heimsókn á meðan Ragnhildur og Óli fóru eitthvað að snúast. Við vorum auðvita úti á verönd þar til við fukum inn. Þá var farið niður til að horfa á Latabæ, Snúður var ekki par hrifinn af athyglinni sem strákarnir fengu, varð ofboðslega afbrýðissamur og lá inni á baði fyrir framan sturtuna á uppáhaldsbaðmottunni sinni og hreyfði sig ekki fyrr en seint um kvöldið þegar strákarnir voru löngu farnir. Hann tók mig ekki í sátt fyrr en daginn eftir.

Mér leiðist ekki á meðan ég hef Snúð.

 Þangað til næst....

Leti og Snúður....

Aldeilis hvað ég hef verið hryllilega löt við að skrifa. Ég hef varla farið inn á bloggið mitt síðan það þurfti að breyta lykilorðinu hjá notendum. Hmm. Eins og áður kemur fram, leti.

Annars er það að frétta að ég er komin með kisu. Hann heitir Snúður og er nýorðin þriggja mánaða, er fæddur 30.mars. Mamma hans hún Músmús dó þannig að ég fékk hann frekar ungan, ekki nema tæplega 7 vikna. Pínulítill og svakaleg dúlla. Hann stækkar ört en er ekkert minni dúlla.

Hann var bólusettur um daginn og varð ekkert smá veikur. Hann lá bara, hreyfði sig lítið og gat varla lyft höfði. Eymdarmjálmið sem kom frá honum var frekar erfitt að hlusta á. Ég gerði lítið annað en að strjúka honum. Ég veit ekki hvort það hafði einhver áhrif á Snúð, en það róaði mig allavega.

Ég hugsa að sumir haldi mig hálfskrítna (ekki það að ég mótmæli því eitthvað) en þegar Snúður var um 9 vikna þá var hann alltaf hnerrandi. Eitt kvöldið hnerraði hann 15-20 sinnum og morgunin eftir hringdi ég í Dýralæknamiðstöðina í Grafarholti og spurði ráða. Ég mæti með Snúð eftir vinnu og fékk að vita að ekki væri hægt að bólusetja svona lítil kríli. Dýralæknirinn sprautaði hann með einhverju sýklalyfi og B-vítamíni. Sýklalyfið fékk hann því að það er til eitthvað kattakvef sem er frekar þrálátt ef kisurnar fá það áður en þær eru bólusettar. Sem betur fer hætti hann að hnerra. Annað hvort virkaði sprautan sem hann fékk, eða hann var með ofnæmi fyrir kattasandinum sem ég keypti. Ég nefnilega keypti aðra tegund hjá dýralækninum sem er alveg frábær, hvítir steinar og bláir kristallar. Þetta dregur í sig hlandið og er alveg lyktarlaust.

Snúður er reyndar algjör hetja, kippti sér ekki upp við að vera sprautaður. Það kom svo annað á daginn þegar honum var gefin ormahreinsitaflan. Dýralæknirinn gerði þrjár tilraunir við að koma töflunni upp í hann en alltaf kom hún út aftur. Á endanum fékk hann bara ormasprautu og var alveg hæstánægður með það. Þvílíkt hvað við vorum vondar við hann (ég og dýralæknirinn) að troða ógeðslegri töflu upp í hann.

Þangað til næst....

Ég fór til London í síðustu viku....

Já þá hefur maður loksins komið til London.

Það er nefnilega svo fínt að vera í Vildarklúbbi Icelandair. Það var tvöfalt punktatilboð í október hjá þeim og ég stökk á það og fékk mér miða til London. Reyndi eftir bestu getu að plata einhvern með mér, en það voru allir búnir að plana útlandaferðirnar og ætluðu ekki að hætta við eða fara í aðra ferð. Það munaði mjög litlu að ég fengi frænku mína með. Ef ég hefði talað við hana hálftíma fyrr! Bara fyndið. Hún hafði nefnilega verið "plötuð" til að fara til Tallin rétt áður en ég hringdi.

Þá var að finna gistingu. Ég var mikið að spá í hótel sem mamma gisti á þegar hún fór út í fyrra þar sem það var rétt hjá Oxfort Street. Ég var endalaust inni á www.visitlondon.com að skoða tilboð á gistingu þar. Ég álpaðist svo óvart inn á Bed and Breakfast linkinn og fann þar lítið hótel sem heitir The Cardiff www.cardiff-hotel.com  steinsnar frá Paddington stöð. Það var reyndar skrítið hvernig ég ákvað að gista þar, ég var nefnilega búin að liggja yfir nokkrum hótelum að reyna ákveða á hverju þeirra ég ætlaði að gista. Datt svo bara inn á þetta og bókaði strax. Fjórar nætur, fimmtudag til mánudags.

Þá var það að plana eyðsluna, hehehe! Það fyrsta sem fór á innkaupalistann minn var Planet Hollywood glas handa bróðir mínum þar sem hann hafði brotið glasið sitt rétt eftir að hann kom með það heim. Það gaf mér fyrirtaks afsökun að gera mér ferð þangað og fá mér að borða. Og mikið ofsalega var maturinn góður. Namm. Svo skoðaði ég heimasíður hjá hinu ýmsu fyrirtækjum sem eru með búðir á Oxford Street og punktaði hjá mér hvað mig langaði í. Auðvita mátti heldur ekki gleyma jólagjöfum handa mömmu og co.

Kreditkort, gjaldeyrir, flugmiði, vegabréf, ferðataska og ég sjálf. Tilbúin til brottfarar.

Mamma keyrði mig og ég var komin út á völl klukkan 7, tékkaði mig inn og fór í fríhöfnina. Þar blasti við manni Stefán Hilmarsson, Kristján einhversson (sorry, man aldrei hvers son hann er), Bubbi og einhver stelpa sem ég veitt ekkert hver er. Þau voru öll að árita geisladiskana sína þannig að ég geri ráð fyrir að stelpan sé söngkona, kannski einhver úr Idol. Það var líf og fjör þarna þar sem fullt af fólki var á leið til útlanda. Ég keypti mér langloku og sódavatn og snæddi það í rólegheitum. Keypti mér svo Séð og Heyrt og rölti að brottfararhliðinu.

Brottför klukkan 9, seinkaði um 5 mínutur. Flugið var fínt en lendingin var sú versta sem ég hef lent í. Ekki það að hún hafi verið hræðileg, það var bara svo ofboðslega mikil ókyrrð í aðfluginu. Flugvélin lenti klukkan 12:05, á áætlun miðaða við seinkunina. Þá var það Heathrow Express lestin www.heathrowexpress.com . Hún gengur frá Heathrow að Paddington stöð á 15 mínútna fresti og var besti kosturinn fyrir mig. Ég borgaði 14 og hálft pund fyrir miðan að Paddington og ferðin tók um 20 mínútur. Leigubíll hefði kostað mig 40 til 50 pund og tekið lengri tíma, að ég held. Frá Paddington lá leiðin að hótelinu, svona þegar maður fann leiðina út af stöðinni. Hehehe. Ég var 4-5 mínútur að labba þetta. Óskaplega þægilegt.

Henti farangrinum inn á herbergi og skellti mér niður í bæ. Það allra fyrsta sem ég gerði var að fara í Beadworks búðina á Tower Street. Það var alveg ágæt að koma þangað og sjá það sem þeir voru að selja með berum augum, ekki bara á ljósmyndum á netinu. Ég varð samt fyrir svakalegum vonbrigðum þar sem úrvalið var frekar aumingjalegt miðað við á beadworks.co.uk og líka dýrara. Mér sýndist það að minnsta kosti, þrátt fyrir að ég borgi flutningsgjald og toll af því sem ég panta af netinu. Eyddi tæplega 25 pundum og fór ekki aftur eins og ég hafði planað.

Þá var það Oxford Street. Ég fór í nokkrar búðir og verslaði smávegis. Hálf skreið til baka á hótelið, eftir að ég var búin að fara í apótek og ná mér í plástur og sótthreinsi. Ég fékk nefnilega þessa svaka blöðru á stóru tánna við allt þetta labb. Það voru ekki skórnir, heldur sokkarnir sem ég var í. Þeir fóru í ruslið. Ég hataði þessa sokka hvort eð var.

Þegar ég var búin að búa um ´sárin´ fór ég á Aberdeen Steakhouse rétt hjá hótelinu. Mæli ekki með þeim stað. En svona til sárabóta þá hitti ég fullorðin hjón frá Danmörk og spjallaði heilmikið við konuna. Hún var færeysk en hafði farið til Danmerkur sem krakki til að fara í skóla og búið þar síðan. Þau vissu heilmikið um Ísland og var mjög gaman að hafa hitt þessi hjón.

Ég hafði stillt vekjaraklukkuna á símanum á 8 svo ég gæti fengið mér morgunmat. Það fylgdir nefnilega alvöru enskur morgunverður með herbergjunum alveg svakalega góður. Hann er borinn fram frá 7-9 en ég gat engan veginn komið mér á fætur, ég var alveg búin á því og svaf til klukkan 10. Skamm, skamm.

Svo verslaði ég bara og verslaði. Keypti mér fullt af fötum, DVD og fleira. Fór vísvitandi með hálftóma ferðatösku út. Keypti mér littla tösku til að hafa í handfarangri og hafði fötin sem ég notaði úti í henni.

Ég fór á Breska safnið á sunnudeginum. Varð fyrir miklum vonbrigðum. Byggingin sem safnið er í er æðisleg. Ekki fannst mér til mikils koma það sem var inni á safninu. Það var stór hluti af safninu lokaður, ég gat þar af leiðandi ekki skoðað það sem mig langaði til. Það er reyndar ofsalega skemmtileg sýning í sérsal á safninu sem heitir "Taboo and Power in the Pacific". Hún bjargaði ferðinni á safnið. Ég er kannski svona mikið snobb, en mér fannst miklu skemmtilegra að fara á Egypska safnið í Kaíró.

Á mánudeginum fór ég í síðustu ferðina niður á Oxford Street. Fór í HMV til að kaupa Cars og Planet Earth sem voru að koma út. Keypti auðvita nokkrar myndir í viðbót, súperman bol handa Gísla bróðir og Goonies bol handa Rúnari P. Þeir voru ánægðir með þá sem er kannski engin furða. Ég var búin að segjast ætla að kaupa boli með "my sister went to london and all I got was this lousy t-shirt" áprentað. Mér fannst Goonies og súperman mikið flottari og mjög viðeigandi. Heheheh.

Ég eyddi restinni deginum í lobbýinu á hótelinu þar sem flugið heim var ekki fyrr en klukkan níu um kvöldið. Skrapp reyndar út nokkrum sinnum til að kaupa mér að borða. Ég var mjög ánægð með gistinguna. Hótelið er gamalt en snyrtilegt. Sama fjölskyldan er búin að reka þetta í meira en 40 ár. Það var lika gaman að sitja í andyrinu og fylgjast með fólkinu sem var að fara og koma. Það er nóg að gera hjá þeim og meirihlutinn af þeim sem skráðu sig inn á meðan ég beið voru að koma aftur og höfðu gist oft áður. Ég ætla að gista þarna þegar ég fer aftur til London. Um 6 leytið fór ég svo að Paddington til að taka Heathrow Express á völlinn. Það tók enga stund að tékka mig inn, en svo byrjaði ævintýrið!

Vá maður það er alveg gengið út í öfgar eftirlitið við innganginn á fríhöfninni á Heathrow. Ég var með plastpoka með tveimur bókum í og sódavatni, litla ferðatösku og handtöskuna mína. Það voru sem betur fer starfsmenn við inngagninn að aðstoða fólk og dreyfa zip-lock pokum fyrir vökvan í handfarangri. Ég náði í einn og bað hann um að taka sódavatnið og henda því, ekker mál. En þá kom hjá honum að ég væri með þrjár töskur/poka. Ég var ekki alveg samþykk því að ég væri með þrennt þar sem ég taldi að handtaskan væri hverrar konu réttur. Ónei. Ég tók bækurnar úr pokanu og setti svo handtöskuna í litlu ferðatöskuna, það er nefnilega hægt að stækka hana. Æi þið vitið með rennilás í lokinu. Nei, ég kom henni ekki fyrir í mæligrindina. Á endanum stóð ég á töskunni til að minnka hana, þið vitið renna aftur fyrir stækkunina og þá var hún komin í rétta stærð. Það fyrsta sem ég gerði þegar ég var komin inn á fríhafnarsvæðið var að opna litlu ferðatöskuna og taka handtöskuna mína úr henni. Almáttugur. Það fyndasta við þetta allt er að inni í fríhöfninni getur þú keypt ferðatöskur og allt mögulegt þannig að þú gætir farið um borð í vélina með 20 töskur og 15 poka. Þess vegna. Fáránlegt. En auðvita ferlega fyndið eftirá.

Fríhöfnin á Heathrow er dýr. Ég verslaði bara í Swarovski búðinni, lítin sætan kristalfrosk og svo keypti ég mér að borða og drekka. Hálftíma fyrir brottför kom tilkynning um brottfararhliðið. Ég kom mér þangað og svo var hleypt inn í vél. Það var einungis nokkurra mínutna seinkun á brottför, þrátt fyrir það lenti vélin á réttum tíma á Keflavíkurflugvelli. Mikið var gott að koma heim.

Það sem ég hafði ætlað að kaupa í fríhöfninni á Heathrow, en fundist svo dýrt, keypti ég í fríhöfninni heima. Það var töluvert ódýrara en á Heathrow. Mamma og pabbi biðu eftir mér og svo lá leiðin heim. Mikið rosalega elska ég rúmið mitt mikið.

Þangað til næst....